Dagelijks vliegen de alarmerende kreten je om de oren; een nieuw
record CO2-niveau in Hawaï of een hitterecord in Alaska. Als je dit
dagelijks hoort dan treedt binnen enige tijd klimaatmoeheid op; Greta
Thunberg heeft gelijk dat veel mensen vooral 'gewoon' doorleven en dat
het momenteel vooral een social mediadingetje is geworden.
Zelfs
ik, die al bijna 2 decennia milieu en klimaatgerelateerd nieuws volg,
wou toch eens weten waar we nu staan en dat ook kunnen volgen de komende
jaren. En niet lokaal, regionaal of landelijk; het is helaas een
wereldwijd verschijnsel met vooral op landelijk niveau
handelingsmogelijkheid, eventueel met afstemming van je buurlanden.
Door niet de dagelijkse pieken, maar de jaarlijkse gegevens te bekijken
komt er wat nuance in de discussie; er is zeker een probleem, maar ook
de (tijdelijke) daling die door 'ontkenners' wordt aangegrepen is nu
zichtbaar. Bij het wereldwijde CO2-niveau is geen ontkennen mogelijk van
de trend; 450 ppm wordt als kritisch gezien binnen IPCC kringen en daar
lijken we naar op weg.
Voor het nemen van maatregelen is het landelijke niveau momenteel de
norm in het kader van het klimaatakkoord van Parijs. Nederland ligt
daarbij in een nest van ontwikkelde buurlanden, waardoor bovenstaand
plaatje een compromis is tussen de werkelijkheid en monitoorbaarheid.
O.a. de zee- en luchtvaart zitten er niet in en de balans tussen im- en
export van producten van uitstoot veroorzakende activiteiten is moeilijk
op te maken. Maar ik wil graag in 2030 een update maken met stippen op
de gewenste punten die we nu gezamenlijk afgesproken hebben en wellicht
zijn de data zodanig verbetert dat we dan de werkelijkheid monitoren.
